15:54 u. - 8 jaar geleden, kwam je op de wereld vergezeld door de mededeling “Zo, deze dame heeft een engeltje op haar schouder en haar moeder ook.” Of je zelf nou zo’n engeltje bent, is nog maar de vraag natuurlijk. Bengeltje dekt waarschijnlijk meer de lading. Vanaf dag één was je een en al levenslust – een kind voor wie de dag niet lang genoeg kon duren - en die neemt alleen maar toe. Je verslindt het leven, geniet met volle teugen van alles wat er op je pad komt.
8 is natuurlijk een leeftijd van niks. Het is geen 10, geen 18 en ook geen 21 of 50. Statistisch gezien heb je er amper 10% van je leven op zitten. Maar wat heb je al een hoop beleefd in je prille leven. Je leerde lopen, fietsen, zwemmen, steppen, skaten, schaatsen, skiën, paardrijden, turnen, dansen, lezen, schrijven, tekenen en heel veel andere creatieve uitspattingen. Doktersbezoekjes, kleine ingrepen, logeerpartijen, schoolreisjes, verjaardagspartijtjes, optredens, spreekbeurten…. Wat gaat de tijd toch snel.
Aan vriendinnen geen gebrek en ook de jongens reken je tot je speelkameraadjes. Ik weet heus wel dat je niet verliefd bent op Job met z’n grote blauwe ogen en blonde krullen (je moeder stiekem wel een beetje) of op Loek of Jens. En dat Freek stom is omdat hij altijd in z’n neus peutert net als Rien en dat Morritz een schreeuwlelijk is en Julian altijd gaat janken (dit zijn jouw woorden hè).
Maar het duurt natuurlijk nog maar een paar jaar voordat die stomme jongens ineens wel jouw interesse hebben. Ik kan er nu al van wakker liggen. Dan doemt een verleden op vol feestjes, jongens, liefdesbrieven, gebroken harten, sigaretten, drank- en drugsgebruik. En wat was dat een leuke tijd, nou ja meestal dan. Maar wat zou ik je graag beschermen tegen de grote boze buitenwereld; Je behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt. Je de pijn van een gebroken hart besparen. Maar dat gaat me met de beste wil van de wereld niet lukken, hoe graag ik dat ook wil. Weet je waarom niet? Omdat ik van je hou! En dat betekent dat ik je alle ruimte geef om de wereld verder te ontdekken. Je zelf je eigen keuzes laat maken, je eigen feestjes laat vieren en je eigen fouten laten maken.
Net zo als ik dat altijd heb gemogen. Ruimte om te ontdekken, om te vallen en daarna weer op te staan. Onderuitgaan in het volle vertrouwen dat het vangnet dat liefde heet je op zal vangen. Met een moeder die vallen- en stotengel smeert op die buil op je voorhoofd, die net iets te hard je haren uitkamt, maar ook een om tegenaan te kruipen als je verdrietig bent. Zo een die je als boksbal mag gebruiken, tegen wie je alles mag zeggen ook als je onredelijk bent. Maar ook eentje die jou ongezouten de les leest als het nodig is; Die jou vertelt dat je nu toch écht onredelijk bent of te ver gaat. Die moeder is mijn verjaardagswens voor jou. Omdat ik die zelf ook had.
En al ben je pas 8, ik weet al lang dat jij prima in staat zult zijn jouw eigen pad te vinden. Ik hoef alleen maar te kijken hoe onbevangen en onbevooroordeeld je nu door het leven danst. Als ik een oude schoolvriendin vertel dat je zo onverstoorbaar, standvastig bent, dat je niet mee laat slepen in meidengedoe en loyaliteitskwesties dan glim ik van trots als zij zegt: “Dat heeft ze van jou, zo was jij ook.” Maar jij bent niet mij natuurlijk, jij bent gewoon jij. Je eigenwijze zelf.
En ik? Ik kan alleen maar hopen dat ik nog tot in lengte van jaren met veel plezier mag toekijken hoe jij uitgroeit tot de grote mensenversie van jezelf. En voor wat betreft het beschermen tegen de grote boze buitenwereld: daar hebben we dan onze beschermengeltjes voor. En wij weten wel wie dat zijn!
Happy Birthday Princess xx
