Nieuwe avonturen

Je voelt je een beetje 'sad', zeg je. Ik weet, dat is de anti-climax. Na een lang feestjaar zit het er nu op. Een jaar dat begon met een strandfeest met de hele klas en dat vanmorgen officieel eindigde. Vanmorgen werd je met een ferme zwaai door je juf en de directeur de school uitgegooid. Gisteravond straalde je in de eindmusical. M'n jongste, de laatste. De tranen vloeiden rijkelijk, bij ouders en leerlingen. Nieuwe avonturen wachten.

Ruim 8 jaar geleden schreef ik op facebook:
‘En nog voor ze haar ogen opende, sprak ze de magische woorden: ”Ik ga NIET naar de basisschool”. Helaas heb ik haar zojuist toch overgedragen aan de juf. Getuige haar dikke tranen was ze not amused…'

Vol vertrouwen lieten we je in dikke tranen achter bij juf Silvia. De juf die ook je broer onder haar hoede had. Wij wisten wel dat het goed zou komen. Maar jij? Jij was onvermurwbaar. Jij vond dat je pas naar de basisschool hoefde als je vier was en geen dag eerder. Dat wennen was maar onzin. Je kende de school, de klas en de juf dus waarom eerder beginnen? Bovendien had je het nog altijd leuk op het kinderdagverblijf. Wat jou betreft begon je gewoon in het nieuwe schooljaar. Na de zomer, als de vakantie erop zat. Nou dat hebben we geweten. Begon iedere woensdag ’wendag’ met dikke tranen, na de zomervakantie was dat van de baan. Met een grote grijns stapte je zelfverzekerd de klas binnen. Je omringde je met vriendinnen en ontpopte je tot een sociaal gezelligheidsdiertje. Hetgeen op een rapport leidde tot de opmerking “Soms heeft ze het misschien iets té gezellig met de meiden om haar heen...”

Je was ook altijd het “zusje van”. Een juk dat je maar wat graag van je afschudde. Jij was jij en dat zou je weleens laten zien. Nou dat is je gelukt! Ook voor jou volgden de Kameleonklas, Kangoeroewedstrijden, zelfs een plek in de leerlingenraad, en uiteindelijk uiteindelijk het schooladvies advies dat je nodig hebt om naar de school van jouw voorkeur te kunnen. Dat moment is nu daar. En zoals je op de introductiedag al (op-)merkte, ben je weer “het zusje van”. Maar nu weet je: dat zit wel goed!

Ook wij gaan het missen. Het mee-eten, de snoepfestijnen, onbedaarlijke lachsalvo's, verjaardagspartijtjes, sportdagen, schoolreisjes en sleepovers; de schare vriendinnen die altijd in jouw kielzog volgde, bracht een hoop gezelligheid met zich mee. Een aantal meiden heb ik voor altijd in m'n hart heb gesloten, alsof het mijn eigen dochters zijn. Maar nieuwe avonturen wachten. En ook nu weten wij dat daar weer mooie, nieuwe vriendschappen ontstaan.  

Dus koester die gezelligheid! Blijf het lieve, sociale blije ei dat je bent. Verzamel nog meer vrienden en vriendinnen en maak plezier. Dan volgt de rest vanzelf en kijk je straks terug op een fijne middelbareschooltijd, zoals je nu met veel plezier terug kunt kijken op een fantastische tijd op je basisschool.

Jij feest de komende dagen nog even verder. Het afscheid is nog niet voorbij. En ik?  Ik voel me nog een beetje 'sad'.