Uit de oude doos

Op zoek naar restanten foto's na m'n harde schijf crash van vorig jaar, kwam ik ook wat oude krabbels tegen. Jammer genoeg is ook het merendeel van mijn schrijfsels - de meesten uit m'n eerste jaren als moeder - verloren gegaan. Des te blijer ben ik met die paar blogs die er nog wel zijn.  

Een willekeurig weekje

De keukentafel bewerkt met kleurpotloden; Voegen tussen de plavuizen ook meegenomen. Plavuizen zelf een dagje later voorzien van een nieuwe kleur met behulp van viltstift. Nee, niet een paar krassen, maar 2 m².

Een overvolle wachtkamer in het ziekenhuis op stelten gezet. Dat wil zeggen: zus ondersteboven in de buggy laten hangen, die dat nog leuk vond ook! Een poster van de muur gescheurd in diezelfde wachtkamer en toen dat klaar was de bekerhouder van de waterkoeler leeg getrokken. Uiteraard om zelf water te tappen en aansluitend alle overbodige bekertjes te vernielen.

Oudste ontdekt hoe het veiligheidsslot op de medicijnkast werkt. Ik kan nog net op tijd de neusspray, Sinaspril en pleisters afpakken. In de Bruna alle kaartmolens hard rondgedraaid, in het kaartenrek aan de wand gaan liggen en de brievenbus van TNT Post ter plaatse gebruikt als harp. Een hoop lawaai maar gelukkig nog net geen hand vast blijven zitten. In de bloemenwinkel spelen we tikkertje tussen, over en door de bloemen en planten. Al mijn sancties worden afgestraft met op de grond spartelende kinderen. Niet van die krijsende exemplaren, nee lachende: ik word gewoon uitgelachen! Dan maar voor straf het oudste kind in de auto gezet (binnen mijn gezichtsveld, wat kan er gebeuren...). Maar dat leidt er vervolgens toe dat ik live kan aanschouwen hoe mensen zich rondom mijn auto verzamelen om zich te bemoeien met het luide getoeter dat mijn kind ten gehore brengt. Ik kan nog net voorkomen dat de politie wordt gebeld.

In een overvolle bakker, bevolkt met narrige bejaarden, besluit grote broer nog maar eens boven op kleine zus te gaan staan in de buggy. Daarbij, geheel niet gehinderd door de boze blikken, de nodige oudjes opzij duwend; Ik krijg dodelijke blikken toegeworpen en de deur wordt voor straf niet voor me opengehouden. Gauw worstel ik me de winkel uit met kind, buggy en een taart in m’n handen.

Als je oma mist, bel je haar natuurlijk gewoon zelf op... in Oostenrijk, mobiel. Verveel je je, dan bouw je een toren van 75 cd’tjes. Dat is écht zoveel leuker dan met Duplo. Ben maar gestopt met het op alfabet rangschikken bij het terugzetten. Mama helpen met de afwas is best lief. Jammer alleen dat de kraan daarbij buiten de spoelbak hing. Ach, dan heeft ze meteen een reden om de vloer weer 's te dweilen en de keukenkastjes te soppen. En om duidelijk te maken dat er ook achter de kasten gedweild moet worden, kieper je gewoon de inhoud van een bloemvaasje achter het dressoir. (uh, expres dus). En is het binnen klaar, dan gaan we gewoon buiten verder. Na een uur of twee harken en vegen in de tuin, staat het zweet op m'n rug en zit de kliko goed vol. Het lange wachten wordt beloond. Even hangen aan de rand om te kijken hoe vol die bak wel niet zit en bingo: je had je geen mooiere oogst kunnen wensen!
 
Een blikje verf halen groeit ook zomaar uit tot een groot avontuur. Nooit geweten dat er zoveel geheime klepjes en vakjes zitten in de wanden (ben er inmiddels door Tim achter dat veel winkels over geheime ruimtes beschikken). Gelukkig tref ik hier een man met inlevingsvermogen. Deze snapt dat je gewoon wilt kijken hoe de verf meng- en mix machine werkt. Je mag kijken. En ik? Ik ben allang blij dat je er niet in kruipt.

Ben ik nog wat vergeten? Genoeg. De dagelijkse gang van zaken van glazen melk over tafel gooien, borden met eten door de keuken smijten, eten in elkaars haar smeren, duwen, trekken, afpakken heb ik gemakshalve buiten beschouwing gelaten. Dat hoort er gewoon bij toch? Als klap op de vuurpijl werd er nog een pak pap door de keuken gestrooid als ware het confetti. Wat een feest!

Ons huis ziet er inmiddels uit als een 21^ste eeuwse ruïne (en m’n hoofd ook). Maar ja, dat was door de recessie toch al in waarde verminderd. Onder invloed van m’n kinderen gaat de waardedaling bijna net zo snel als dat van de meeste aandelen op de beurs. Maar ook al loopt de dag nog zo fout, iedere avond sluiten we af met een gemeend:
 

“Ook al doe je weleens een beetje stout, weet dat ik altijd van je houd”. 

moe (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord; -de, -ë, -ër, -st)

1 slap door uitputting; vermoeid

2 oververzadigd door; beu, zat: ik ben die praatjes moe

moe (de; v; verkleinwoord: -ke of -tje)

1 (informeel) moeder

2 nou moe! uitroep van verbazing